De modulus van een waterglasoplossing, ook bekend als natriumsilicaatoplossing of natriumsilicaat, is een belangrijke parameter om de kenmerken van de oplossing te beschrijven. De modulus wordt gewoonlijk gedefinieerd als de molaire verhouding van siliciumdioxide (SiO₂) en alkalimetaaloxiden (zoals natriumoxide Na₂O of kaliumoxide K₂O) in waterglas, dat wil zeggen m(SiO₂)/m(M₂O), waarbij M staat voor alkali. metalen elementen (zoals Na, K, enz.).
Ten eerste heeft de modulus van een waterglasoplossing een aanzienlijke invloed op de eigenschappen en toepassingen ervan. Waterglasoplossingen met een lagere modulus hebben doorgaans een betere oplosbaarheid in water en een lagere viscositeit, en zijn geschikt voor bepaalde toepassingsscenario's die een goede vloeibaarheid vereisen. Waterglasoplossingen met een hogere modulus hebben een hogere viscositeit en een sterkere hechting, en zijn geschikt voor toepassingen die een hogere sterkte en hardheid vereisen.
Ten tweede ligt de modulus van een waterglasoplossing doorgaans tussen 1,5 en 3,5. De modulus binnen dit bereik wordt als het meest geschikt beschouwd voor industriële productie en toepassing, omdat deze ervoor kan zorgen dat de waterglasoplossing een bepaalde oplosbaarheid en vloeibaarheid heeft en voldoende hechting en sterkte kan bieden.
Ten derde ligt de modulus van een waterglasoplossing niet vast, maar kan deze worden gecontroleerd door de grondstofverhouding en het productieproces aan te passen. Daarom kan in verschillende toepassingsscenario's een waterglasoplossing met de juiste modulus worden geselecteerd op basis van specifieke behoeften.
Ten vierde hangt de modulus van een waterglasoplossing ook nauw samen met de concentratie, temperatuur en andere factoren. Over het algemeen zal met de toename van de concentratie en de afname van de temperatuur de modulus van de waterglasoplossing ook dienovereenkomstig toenemen. Deze verandering is echter niet lineair, maar wordt beïnvloed door verschillende factoren.
Ten vijfde is de modulus van een waterglasoplossing een belangrijke parameter om de kenmerken ervan te beschrijven, wat een aanzienlijke impact heeft op de eigenschappen en toepassingen ervan. In praktische toepassingen is het noodzakelijk om een waterglasoplossing met de juiste modulus te selecteren, afhankelijk van de specifieke behoeften.
De concentratie van de waterglasoplossing is een belangrijke parameter die de eigenschappen en toepassingseffecten van waterglas beïnvloedt. De concentratie van waterglas wordt meestal uitgedrukt als de massafractie natriumsilicaat (Na₂SiO₃).
1. Gemeenschappelijk bereik van waterglasconcentraties
1. Algemene concentratie: De concentratie van waterglasoplossing is over het algemeen 40%. Deze concentratie waterglas komt vaker voor in de techniek en de dichtheid ervan is over het algemeen 1,36 ~ 1,4 g/cm³.
2. Nationale standaardconcentratie: Volgens de norm "GB/T 4209-2014" is de nationale standaardconcentratie van waterglas 10% ~ 12%. Dit betekent dat de massafractie van waterglas binnen dit bereik moet worden geregeld.
2. Factoren die de concentratie van waterglas beïnvloeden
De concentratie van waterglas wordt beïnvloed door vele factoren, waaronder maar niet beperkt tot de volgende:
1. De kwaliteit van waterglas: De kwaliteit van de grondstoffen bepaalt de kwaliteit van het geproduceerde waterglas. Hoe beter de kwaliteit van waterglas, hoe hoger de concentratie.
2. Watertemperatuur: De watertemperatuur heeft een directe invloed op de verdunning van waterglas. Over het algemeen geldt: hoe hoger de watertemperatuur, hoe lager de concentratie.
3. Toegevoegde hoeveelheid water: De toegevoegde hoeveelheid water heeft rechtstreeks invloed op de concentratie waterglas.
4. Roertijd: als de roertijd te kort is, heeft het waterglas niet genoeg tijd om gelijkmatig met het water te mengen, wat tot een onnauwkeurige concentratie zal leiden.
3. Methoden voor het uitdrukken van de waterglasconcentratie
Naast het uitdrukken in massafractie kan de concentratie van waterglas ook worden uitgedrukt in graden Baume (°Bé). Baume is een methode om de concentratie van een oplossing uit te drukken, die wordt gemeten door een Baume-hydrometer. De concentratie waterglas in voegmaterialen wordt gewoonlijk uitgedrukt als 40-45Be, wat betekent dat de Baume binnen dit bereik ligt.
4. Conclusie
De concentratie van de waterglasoplossing is een belangrijke parameter die moet worden bepaald op basis van specifieke toepassingsscenario's en behoeften. In de technische en industriële productie moet de concentratie waterglas nauwkeurig worden gecontroleerd om de kwaliteit en stabiliteit van het product te garanderen. Tegelijkertijd is het ook noodzakelijk om aandacht te besteden aan de impact van veranderingen in de waterglasconcentratie op de eigenschappen en toepassingseffecten ervan.
Posttijd: 08-nov-2024